Autor: Informacja Turystyczna w Mielnie

Wynajmujesz noclegi w czasie majówki w Gminie Mielno?

Zgłoś swój obiekt do nas!

Skontaktuj się z nami:
94 316 60 48, 793 897 305
kontakt@cit.mielno.pl
Messenger lub Instagram @mielnotravel

🌊 Witajcie w ósmym tygodniu #historycznepiątki 👑🤴

Początki dynastii Gryfitów już znacie z historycznych piątków. Dzisiaj o księciu Bogusławie X Wielkim, a dokładnie o jego porwaniu przez koszalinian.

Zacznijmy od początku. Książę Bogusław jeszcze nie Wielki urodził się w 1454 roku w Słupsku lub Darłowie (różnie źródła podają) jako syn księcia Eryka II i Zofii. Swój przydomek zyskał dzięki racjonalnemu rządzeniu Księstwem Pomorskim. Książę  m.in.: uporządkował finanse, ożywił handel, zlikwidował rozbój na drogach. Szczecin stał stolicą księstwa i siedzibą instytucji państwowych. Był inicjatorem przebudowy wszystkich książęcych zamków w księstwie. Przeprowadził na Pomorzu Zachodnim reformę skarbu i administracji, a w 1478 zjednoczył księstwa pomorskie. Do dziś przez potomnych oceniany jest za najwybitniejszego przedstawiciela dynastii Gryfitów.

Jego pierwszą żoną była Małgorzata Brandenburska. Było to małżeństwo polityczne. Ślub został zawarty w ramach pokoju między krajem Gryfitów, a Brandenburgią. Para książęca nie miała potomków, co zwiastowało zakończenie rodu. Starania księcia o szybkie zakończenie małżeństwa z Małgorzata poskutkowało separacją i zamknięciem księżnej w zamku w Wykrujściu, a później śmiercią Małgorzaty. Bogusław ożenił się z Anną Jagiellonką – córką polskiego króla Kazimierza Jagiellończyka oraz siostrą Kazimierza czyli Kaziuka, którego też znacie z historycznych piątków.

Około 1475 roku (niektórzy mówią, że 1480) doszło do dziwnego wydarzenia. Rezydujący w Sianowie książę Bogusław został napadnięty przez koszalińskich zbrojnych na polecenie koszalińskich kupców. Był to odwet za domniemany rozbój dokonany na kupcach przez towarzyszy księcia. Oddział, który przybył do Sianowa, zaczął szturmować bramy miejskie. Wywiązała się bitwa. Książę Bogusław uniknął śmierci, dzięki interwencji dowódcy grodu Adama Podewilsa. Został on jednak, razem ze swoją drużyną schwytany i wzięty do niewoli. Został przewieziony do Koszalina wozem przeznaczonym do rozwożenia mierzwy (zgnieciona słoma używana na ściółkę dla bydła). Przerażony burmistrz Koszalina poinformowany o wydarzeniu wyjechał na spotkanie zbrojnym z Koszalina, który wieźli księcia do Koszalina. Burmistrz prosił Bogusława o przebaczenie i udział w wieczerzy. Niestety dla Koszalinian książę nie chciał zakończyć tak tej sprawy. Zażądał on od Koszalina : wysoką grzywnę,  200 koni, wyprawienie dla całego dworu kilkudniową ucztę w wybranym przez terminie oraz nakazał zburzyć bramę miejską, przez którą on i jego drużyna wjeżdżali do miasta jako jeńcy w taki sposób, aby Bogusław Wielki mógł przejechać konno po gruzach tej bramy.

Na upamiętnienie tego wydarzenia dziś możecie przejść się Szlakiem Porwanego Księcia. Jest to trasa o długości 12,3 km i prowadzi przez tereny Góry Chełmskiej.

Opis trasy ze strony PTTK Koszalin:
Szlak ma swój początek na skraju lasu u wylotu koszalińskiej drogi nr 6 w kierunku Gdańska i prowadzi leśnymi, stromymi, trudnymi do przejechania rowerem zboczami do pobliskiego Sianowa:

„Po ponad kilometrowej wspinaczce leśnymi duktami na Górę Chełmską, minięciu wieży widokowej trasa opuszcza się północno-wschodnim zboczem Krzyżanki do podnóża góry, zbiegając się dwukrotnie z Pętlą Tatrzańską. Po przejściu szosy Koszalin – Sianów prowadzi obok stawów rybnych, później skrajem głębokiego jaru na leśną następnie polną drogę w kierunku miejscowości Kłos. Za mostem na Unieści, chodnikiem obok szosy Koszalin – Gdańsk szlak wiedzie do końcowego punktu – tuż obok pozostałości fabryki zapałek”.

Na stronie Zamku Książąt Pomorskich znajdziecie serię podcastów „Niesamowici Gryfici” przybliżających Wam sylwetkę księcia Bogusława X Wielkiego – https://zamek.szczecin.pl/podcasty/

Więcej o szlaku:

http://koszalin.pttk.pl/szlak-pieszy-porwanego-ksiecia/
https://www.traseo.pl/trasa/szlak-porwanego-ksiecia-koszalin-sianow-pieszy-niebieski-ver-2-aa5

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogus%C5%82aw_X_Wielki

https://eturystyka.wzp.pl/Poznawaj-Szlaki_turystyczne Piesze/a,6053/Szlak_Porwanego_Ksiecia_

🌊 Witajcie w siódmym tygodniu #historycznepiątki ⌛

Pewnie nie raz widzieliście na plażach poszukiwaczy bursztynu lub sami nimi jesteście. Historia bursztynu sięga tysięcy lat wstecz. W Polsce jest ściśle związany z terenami Morza Bałtyckiego (choć nie tylko) gdzie ten cenny surowiec jest wydobywany i doceniany od dawna.  Z bursztynu można wykonać różnorodne ozdoby, biżuterię, przedmioty dekoracyjne oraz sztukaterie. Jest także wykorzystywany w medycynie naturalnej do produkcji maści, olejków czy kamieni do masażu.

Największy bursztyn na świecie znajduje się w Muzeum Bursztynu w Gdańsku. Jego waga to 64,2 kg! Największa bryła bursztynu na świecie pochodzi z kopalni węgla brunatnego z Sumatry. Została zakupiona do kolekcji Muzeum Bursztynu w Gdańsku w 2021 r. ze środków budżetu państwa w ramach projektu Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.

A jak powstaje bursztyn? Bursztyn powstaje z żywicy drzew iglastych, która uległa procesowi skamieniałości i przekształceniu w twardy, przezroczysty kamień o różnych odcieniach żółci, pomarańczy i czerwieni. Rodzaje bursztynu można podzielić ze względu na jego pochodzenie geograficzne i barwę. Najbardziej znany jest bursztyn bałtycki. Inne rodzaje to bursztyn sycylijski, bursztyn dominikański (występuje też w barwie niebieskiej), bursztyn meksykański czy rumenit (jest to odmiana bursztynu występująca w Rumunii. Cechuje się drobnymi pęknięciami, przeźroczystą strukturą, brunatno-czerwoną barwą, jedwabistym połyskiem – niektóre okazy przypominają masę perłową).

A skąd wziął się bursztyn na terenach Polski możecie przeczytać na stronie Muzeum Bursztynu w Jarosławcu – https://muzeumbursztynu.pl/wiedza/skad-w-polsce-wzial-sie-bursztyn/

Przyglądając się bursztynowi czasem można wypatrzyć zatopionego robaka lub część rośliny wiecie jak to się nazywa? To inkluzja. Są to naturalne wtrącenia lub zanieczyszczenia, które znajdują się w środku bursztynu. Inkluzje przybierają różne formy i kształty. Inkluzje są bardzo istotne dla badaczy bursztynu, ponieważ mogą zawierać cenne informacje dotyczące historii i środowiska, w którym powstał bursztyn. Przy analizie inkluzji można odkryć szczegóły na temat prehistorycznych roślin, owadów czy klimatu.

Oto kilka przykładów inkluzji, które można znaleźć w bursztynie:

1. Owady: Najczęstszymi inkluzjami w bursztynie są skamieniałości owadów, takie jak muchówki, chrząszcze, pająki czy mszyce.
2. Rośliny: Inkluzje roślinne to kolejny rodzaj wtrąceń w bursztynie. Mogą to być fragmenty liści, pędów, nasion czy pyłków roślin.
3. Pęcherzyki powietrza: Czasami w bursztynie można znaleźć pęcherzyki powietrza, które zostały uwięzione podczas procesu bursztynizacji. Te inkluzje mogą dostarczyć informacji na temat warunków atmosferycznych panujących w czasie powstania bursztynu.
4. Minerały: W niektórych przypadkach bursztyn może zawierać inkluzje minerałów, takich jak piasek, kwarc czy pyłek minerałów.

   

Jednym z miejsc związanych z występowaniem bursztynu jest miasto Kołobrzeg. To właśnie tutaj znajduje się Muzeum Bursztynu, które przedstawia historię i proces powstawania bursztynu, a także kolekcje unikatowych bursztynowych wyrobów (szachy, fajki). Po miejscu oprowadza przewodnik, który przybliża historię bursztynu, opowie jak rozpoznać prawdziwy bursztyn czy jak właściwości bursztynu pomagają nie tylko ludziom. W jednym z pomieszczeń muzeum można przyjrzeć się pracy bursztynnika. A za pozwoleniem można samemu oszlifować fragment bursztynu! Muzeum to jest doskonałą okazją do zgłębienia wiedzy na temat bursztynu i jego znaczenia w kulturze regionu.

Muzeum Bursztynu
ul.Waryńskiego 5 Kołobrzeg
tel. 727 014 869
http://muzeumbursztynu.kolobrzeg.pl/

Źródła:

https://www.polskieradio.pl/10/5366/Artykul/2557561,Magiczne-wlasciwosci-bursztynu-Sprawdz-jak-je-wykorzystac-w-domu

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bursztyn

https://muzeumbursztynu.pl/wiedza/inkluzje-w-bursztynie-baltyckim/

https://www.gdansk.pl/wiadomosci/Gdansk-z-Rekordem-Guinnessa-Ile-wazy-najwieksza-bryla-bursztynu-na-swiecie,a,222955

Rowerowa Gmina Mielno to tytuły artykułów w dwóch najnowszych wydań „Rynek Turystyczny” i „Wiadomości Turystyczne”.

Promocja rowerowa naszej gminy jest bardzo ważna, ponieważ przez nią przebiegają dwie ważne trasy rowerowe – Velo Baltica i Stary Kolejowy Szlak.

Na terenie gminy znajdują się cztery stacje postoju dla rowerzystów i pieszych (trzy z nich powstały z inicjatywy Lokalnej Organizacji Turystycznej w Mielnie). Zlokalizowane są one w Mielnie, Sarbinowie i Gąskach.

Rower staje się coraz częstszym środkiem transportu do miejsca pracy oraz hobby. Od 1 stycznia 2024 do 28 marca 2024 trasę Velo w granicach Gminy Mielno przejechało 2980 rowerzystów. (na podstawie licznika rowerowego w Sarbinowie)

A tak wygląda liczba rowerzystów przejeżdżających przez licznik rowerowy w Sarbinowie – https://rowery.wzp.pl/4781-pomorze-zachodnie-licznik-rowerowy-sarbinowo

Zrealizowanie artykułów to działania promocyjne Lokalna Organizacja Turystyczna w Mielnie w ramach zadania finansowego przez Gminę Mielno.

🌊 Witajcie w szóstym tygodniu #historycznepiątki ⌛ 🎨🖌️

Dzisiaj przedstawiamy Wam krótką historię wydarzenia, które odbywało się całkiem blisko Mielna…

Czy wiecie, że Osieki – wieś oddalona od Mielna o 14 km była stolicą sztuki nowoczesnej. W latach 1963 – 1981 odbywały się tam plenery, czyli spotkania artystów, teoretyków oraz krytyków sztuki z całej Polski jak i zza granicy. Inicjatorami pierwszego spotkania byli Ludmiła Popiel, Jerzy Fedorowicz i Marian Bogusz. Plenery te, skupiający artystów polskiej awangardy, stały się miejscem manifestacji nowych tendencji w sztuce polskiej. Każdego roku był inny temat pleneru. Idea spotkań w Osiekach wzięła się z niezgody artystów na monocentryczny model polskiej kultury i stagnację ruchu artystycznego Była to także świadoma próba integracji środowisk artystyczno-intelektualnych.

Pierwszy plener odbył się w dniach 2-14 września 1963 roku i komisarzem artystycznym został Jerzy Fedorowicz. Komisarz artystyczny zajmował się jakością prac oraz doborem artystów zaproszonych na plener. W pierwszym spotkaniu wzięło udział 25 artystów z Polski i zagranicy oraz dwóch historyków sztuki. Wydarzeniu towarzyszyła wystawa zbiorowa Mariana Bogusza, Alfreda Lenicy, Marii Ewy Łunkiewicz i Ryszarda Siennickiego oraz wystawa grafik i rysunków artystów z Węgier i Czechosłowacji.

Podczas drugiej edycji plenerów zrezygnowano z międzynarodowego charakteru i zaproszono tylko polskich artystów. W tym roku zaproszono również naukowców m.in. Jana Żabińskiego – polskiego zoologa, dyrektora warszawskiego zoo oraz powstańca warszawskiego.

Piąty plener odbił się szerokim echem i obecnie jest chyba jednym z najbardziej znanych plenerów koszalińskich. Odbył się w dniach 5-27 sierpnia 1967 roku. Jego tematem przewodnim był „Eksperyment w sztuce”. Zaproszono, aż 39 artystów, 8 teoretyków i krytyków sztuki. Ta edycja zapisała się w historii jako manifestacja happeningu i sztuki akcji. Włodzimierz Borowski zrealizował akcję „Zdjęcie kapelusza”, a Tadeusz Kantor na plaży w Łazach ikoniczny już  „Panoramiczny happening morski”. Składający się z czterech części: Koncertu morskiego z Edwardem Krasińskim jako dyrygentem, Tratwy Meduzy z udziałem Jerzego Beresia, Barbujażu erotycznego ze studentkami z obozu ZSP w Łazach oraz Kultury agrarnej z udziałem publiczności. Cały happening można zobaczyć dzisiaj na fotografiach Eustachego Kossakowskiego.

Podczas 18 lat trwania plenerów zaproszono również lokalnych artystów związanych z Koszalinem i okolicami m.in.: Zbigniewa Wujka, Zbigniewa Makarewicza czy Zdzisława Pacholskiego. A w 1972 roku to właśnie koszaliński artysta Zbigniew Wujek został komisarzem X Spotkania Artystów i Teoretyków.

Przez cały okres trwania plenerów blisko 400 artystów, teoretyków i krytyków sztuki uczestniczyło w tym wydarzeniu. Osieki stały się legendarnym miejscem wolności artystycznej i podwalinami polskiej sztuki i myśli nowoczesnej.

Więcej o plenerach – https://artmuseum.pl/pl/filmoteka/praca/plener-w-osiekach-osieki-and-03964

https://www.journal.doc.art.pl/pdf18/Art_and_Documentation_18_section1_lachowski.pdf

Zapraszamy do odwiedzenia wystawy czasowej „Otwieranie. Plenery koszalińskie w Osiekach w latach 1963-1981” w  Muzeum w Koszalinie. Tytuł „Otwieranie” odnosi się do otwierania nowej perspektywy twórczości artystycznej za pomocą plenerów, otwierania i krzewienia sztuki nowoczesnej wśród ówczesnego społeczeństwa czy otwieranie się na nowe teorie filozofii sztuki. Ekspozycja jest niezwykle obszerna – zajmuje cztery kondygnacje muzeum. W każdej z sal wystawowych poruszona jest inna problematyka. Zobaczycie tam wybór prac malarskich i rzeźbiarskich artystów związanych z plenerami. Rozmaite fotografie dokumentujące happeningi, które stały się nową formą wypowiedzi artystycznej nazwaną sztuką akcji. Wystawa wzbogacona jest o materiały dźwiękowe. Usłyszycie m.in. audycje radiowe z artystami osieckimi. Wystawa trwa do 14.04.2024r., a 24 marca o godzinie 12:00  zapraszamy na oprowadzanie kuratorskie po wystawie. Na niej dowiecie się na czym polegał fenomen Plenerów w Osiekach. Dlaczego były one tak ważne i przełomowe dla polskiej sztuki powojennej.

Link do wydarzenia – https://www.facebook.com/events/1074904053741471/?acontext=%7B%22event_action_history%22%3A[]%7D

Serdecznie zapraszamy!

Źródła:
https://koszalin.wyborcza.pl/koszalin/7,179397,30496109,plenery-osieckie-w-muzeum-w-koszalinie-wystawa-ktora-pozwala.html

https://prk24.pl/56934355/wieczorne-spotkania-plenery-osieckie-i-ich-wartosc

https://pl.wikipedia.org/wiki/Plenery_w_Osiekach#

https://www.youtube.com/watch?v=JO9IQxkBtRU

Dzisiaj pierwszy dzień wiosny

A u nas nowości Wyczekiwane od dawna Znaczki Turystyczne trafiły dzisiaj do sprzedaży stacjonarnej.

To okrągły, drewniany krążek o średnicy 60 mm i grubości 8-10 mm, posiada metalowe oczko do zawieszenia. Awers i rewers przeważnie jest taki sam. Znaczek Turystyczny jest pamiątką z naturalnego materiał. Znaczek Turystyczny przedstawia miejsce, do którego dotarł turysta. Jest pamiątką i potwierdzeniem pobytu. W żadnym innym miejscu nie można kupić takiego znaczka. Kolejne numery znaczków przedstawiają grzbiety gór, schroniska turystyczne, biegi rzek, oznaczają miasta, zamki, miejsca historyczne, pamiątki przyrodnicze, zabytki techniki, jaskinie, ogrody zoologiczne i inne miejsca, do których dociera ciekawy turysta. Jest on turystyczną zachętą do zwiedzania tych miejsc a zarazem wyjątkową pamiątką. Zbieranie znaczków jest impulsem do wzięcia udziału w grze kolekcjonerskiej. Cały system jest nieustannie rozszerzany.