W dniu 19 kwietnia 2024/piątek/ będziemy brać udział w wizycie studyjnej zorganizowanej przez Centrum Informacji Turystycznej w Słupsku. Punkt Informacji Turystycznej w Mielnie będzie zamknięty.
Zapraszamy w poniedziałek w godzinach 8:00-16:00.
Witajcie w dziewiątym tygodniu #historycznepiątki ⛪⌛
Czy Wioska Końca Świata jest naprawdę na końcu świata? Zacznijmy…
Kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski jest to najstarszy i najcenniejszy zabytek wsi Iwięcino. To właśnie dzięki niemu ta wioska zyskała miano Wioski Końca Świata. Na terenie Iwięcina stworzono wioskę tematyczną czyli projekt mający na celu ożywić gospodarkę lokalną poprzez integrację lokalnej społeczności wokół zagadnień związanych z określonym produktem w tym przypadku z kościołem. Nazwa odnosi się do belkowego stropu z polichromią Sądu Ostatecznego z 1697 roku. Wykonana przez nieznanego malarza za 36 talarów na zlecenie ówczesnego pastora Jacoba Malichiusa. W późniejszych latach z niewidomych przyczyn został on przykryty warstwą tynku. Ponowne odkryto je w 1908 roku.
Jednak wróćmy do samego początku…
Kościół został wybudowany w XIV w. przez cystersów z Bukowa Morskiego. Pierwotnie posiadał on, aż cztery wieże jednak kiedy w roku 1732 piorun zniszczył dwie z nich, odbudowano tylko jedną. Wieża kościoła ma 32 m wysokości, a na jej szczycie znajduje się wiatrowskaz – ażurowy kogut stojący na kuli, z datą 1663. W 1534 roku w Księstwie Pomorskim przyjęto luteranizm i w wyniku reformacji kościół przejęli protestanci. Pomimo tego w kościele iwięcińskim katolicyzm utrzymywał się dość długo dzięki poparciu dziedziczki Rzepkowa Anny Cathariny von Bulgrin, zmarłej około 1540 roku. Według tradycji miała ona podarować kościołowi swój portret w podziękowaniu za możliwość uczestniczenia w katolickiej mszy. Obraz obecnie wisi na ścianie nawy kościoła.
Wnętrze kościoła wypełnione jest cennymi zabytkami ruchomymi m.in. renesansowymi ławami z 1588 roku, gotyckim sakramentarium czy ołtarzem z 1622 roku.
Nie tylko wnętrze kościoła jest warte uwagi. Stary cmentarz, otoczony kamiennym wałem posiadał 3 bramy wejściowe. Każda z nich podlegała jednej z trzech podległych wsi – Iwięcino, Wierciszewo i Bielkowo. Ściśle przestrzegano, aby mieszkańcy korzystali wyłącznie z bramy, która do nich należy. Bramy Wierciszewa i Belkowa były znacznie szersze, ponieważ przy nich pastor odprawiał uroczystości pogrzebowe. W Iwięcinie natomiast odbywały się one w domach zmarłych. Każdą z bram zdobiły rzeźbione napisy:
Bramka Wierciszewka i Iwięcińska wzniesione zostały w 1 połowie XVIII wieku, a Bramka Bielkowska datowana jest na początek XIX wieku. Napis na bramie dla Iwięcina, pochodzącej z 1725 roku, stał się z czasem nieczytelny. Więcej o bramkach, które stanowią świetny przykład rzemiosła lokalnych artystów Pomorza Zachodniego dowiecie się z – https://www.skansenprzydrodze.pl/iwiecino
Historię Wioski Końca Świata, kościoła i dokładne detale rzeźb, polichromii czy oprawy mszalnej możecie zobaczyć na https://iwiecino.pl/
Zwiedzanie kościoła jest możliwe po uprzednim kontakcie z Panią Grażyną Kostrzewą – tel. 725 784 861
Źródła:
Wynajmujesz noclegi w czasie majówki w Gminie Mielno?
Zgłoś swój obiekt do nas!
Skontaktuj się z nami:
94 316 60 48, 793 897 305
kontakt@cit.mielno.pl
Messenger lub Instagram @mielnotravel
🌊 Witajcie w ósmym tygodniu #historycznepiątki 👑🤴
Początki dynastii Gryfitów już znacie z historycznych piątków. Dzisiaj o księciu Bogusławie X Wielkim, a dokładnie o jego porwaniu przez koszalinian.
Zacznijmy od początku. Książę Bogusław jeszcze nie Wielki urodził się w 1454 roku w Słupsku lub Darłowie (różnie źródła podają) jako syn księcia Eryka II i Zofii. Swój przydomek zyskał dzięki racjonalnemu rządzeniu Księstwem Pomorskim. Książę m.in.: uporządkował finanse, ożywił handel, zlikwidował rozbój na drogach. Szczecin stał stolicą księstwa i siedzibą instytucji państwowych. Był inicjatorem przebudowy wszystkich książęcych zamków w księstwie. Przeprowadził na Pomorzu Zachodnim reformę skarbu i administracji, a w 1478 zjednoczył księstwa pomorskie. Do dziś przez potomnych oceniany jest za najwybitniejszego przedstawiciela dynastii Gryfitów.
Jego pierwszą żoną była Małgorzata Brandenburska. Było to małżeństwo polityczne. Ślub został zawarty w ramach pokoju między krajem Gryfitów, a Brandenburgią. Para książęca nie miała potomków, co zwiastowało zakończenie rodu. Starania księcia o szybkie zakończenie małżeństwa z Małgorzata poskutkowało separacją i zamknięciem księżnej w zamku w Wykrujściu, a później śmiercią Małgorzaty. Bogusław ożenił się z Anną Jagiellonką – córką polskiego króla Kazimierza Jagiellończyka oraz siostrą Kazimierza czyli Kaziuka, którego też znacie z historycznych piątków.
Około 1475 roku (niektórzy mówią, że 1480) doszło do dziwnego wydarzenia. Rezydujący w Sianowie książę Bogusław został napadnięty przez koszalińskich zbrojnych na polecenie koszalińskich kupców. Był to odwet za domniemany rozbój dokonany na kupcach przez towarzyszy księcia. Oddział, który przybył do Sianowa, zaczął szturmować bramy miejskie. Wywiązała się bitwa. Książę Bogusław uniknął śmierci, dzięki interwencji dowódcy grodu Adama Podewilsa. Został on jednak, razem ze swoją drużyną schwytany i wzięty do niewoli. Został przewieziony do Koszalina wozem przeznaczonym do rozwożenia mierzwy (zgnieciona słoma używana na ściółkę dla bydła). Przerażony burmistrz Koszalina poinformowany o wydarzeniu wyjechał na spotkanie zbrojnym z Koszalina, który wieźli księcia do Koszalina. Burmistrz prosił Bogusława o przebaczenie i udział w wieczerzy. Niestety dla Koszalinian książę nie chciał zakończyć tak tej sprawy. Zażądał on od Koszalina : wysoką grzywnę, 200 koni, wyprawienie dla całego dworu kilkudniową ucztę w wybranym przez terminie oraz nakazał zburzyć bramę miejską, przez którą on i jego drużyna wjeżdżali do miasta jako jeńcy w taki sposób, aby Bogusław Wielki mógł przejechać konno po gruzach tej bramy.
Na upamiętnienie tego wydarzenia dziś możecie przejść się Szlakiem Porwanego Księcia. Jest to trasa o długości 12,3 km i prowadzi przez tereny Góry Chełmskiej.
Opis trasy ze strony PTTK Koszalin:
Szlak ma swój początek na skraju lasu u wylotu koszalińskiej drogi nr 6 w kierunku Gdańska i prowadzi leśnymi, stromymi, trudnymi do przejechania rowerem zboczami do pobliskiego Sianowa:
„Po ponad kilometrowej wspinaczce leśnymi duktami na Górę Chełmską, minięciu wieży widokowej trasa opuszcza się północno-wschodnim zboczem Krzyżanki do podnóża góry, zbiegając się dwukrotnie z Pętlą Tatrzańską. Po przejściu szosy Koszalin – Sianów prowadzi obok stawów rybnych, później skrajem głębokiego jaru na leśną następnie polną drogę w kierunku miejscowości Kłos. Za mostem na Unieści, chodnikiem obok szosy Koszalin – Gdańsk szlak wiedzie do końcowego punktu – tuż obok pozostałości fabryki zapałek”.
Na stronie Zamku Książąt Pomorskich znajdziecie serię podcastów „Niesamowici Gryfici” przybliżających Wam sylwetkę księcia Bogusława X Wielkiego – https://zamek.szczecin.pl/podcasty/
Więcej o szlaku:
http://koszalin.pttk.pl/szlak-pieszy-porwanego-ksiecia/
https://www.traseo.pl/trasa/szlak-porwanego-ksiecia-koszalin-sianow-pieszy-niebieski-ver-2-aa5
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogus%C5%82aw_X_Wielki
https://eturystyka.wzp.pl/Poznawaj-Szlaki_turystyczne Piesze/a,6053/Szlak_Porwanego_Ksiecia_
🌊 Witajcie w siódmym tygodniu #historycznepiątki ⌛
Pewnie nie raz widzieliście na plażach poszukiwaczy bursztynu lub sami nimi jesteście. Historia bursztynu sięga tysięcy lat wstecz. W Polsce jest ściśle związany z terenami Morza Bałtyckiego (choć nie tylko) gdzie ten cenny surowiec jest wydobywany i doceniany od dawna. Z bursztynu można wykonać różnorodne ozdoby, biżuterię, przedmioty dekoracyjne oraz sztukaterie. Jest także wykorzystywany w medycynie naturalnej do produkcji maści, olejków czy kamieni do masażu.
Największy bursztyn na świecie znajduje się w Muzeum Bursztynu w Gdańsku. Jego waga to 64,2 kg! Największa bryła bursztynu na świecie pochodzi z kopalni węgla brunatnego z Sumatry. Została zakupiona do kolekcji Muzeum Bursztynu w Gdańsku w 2021 r. ze środków budżetu państwa w ramach projektu Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.
A jak powstaje bursztyn? Bursztyn powstaje z żywicy drzew iglastych, która uległa procesowi skamieniałości i przekształceniu w twardy, przezroczysty kamień o różnych odcieniach żółci, pomarańczy i czerwieni. Rodzaje bursztynu można podzielić ze względu na jego pochodzenie geograficzne i barwę. Najbardziej znany jest bursztyn bałtycki. Inne rodzaje to bursztyn sycylijski, bursztyn dominikański (występuje też w barwie niebieskiej), bursztyn meksykański czy rumenit (jest to odmiana bursztynu występująca w Rumunii. Cechuje się drobnymi pęknięciami, przeźroczystą strukturą, brunatno-czerwoną barwą, jedwabistym połyskiem – niektóre okazy przypominają masę perłową).
A skąd wziął się bursztyn na terenach Polski możecie przeczytać na stronie Muzeum Bursztynu w Jarosławcu – https://muzeumbursztynu.pl/wiedza/skad-w-polsce-wzial-sie-bursztyn/
Przyglądając się bursztynowi czasem można wypatrzyć zatopionego robaka lub część rośliny wiecie jak to się nazywa? To inkluzja. Są to naturalne wtrącenia lub zanieczyszczenia, które znajdują się w środku bursztynu. Inkluzje przybierają różne formy i kształty. Inkluzje są bardzo istotne dla badaczy bursztynu, ponieważ mogą zawierać cenne informacje dotyczące historii i środowiska, w którym powstał bursztyn. Przy analizie inkluzji można odkryć szczegóły na temat prehistorycznych roślin, owadów czy klimatu.
Oto kilka przykładów inkluzji, które można znaleźć w bursztynie:
Jednym z miejsc związanych z występowaniem bursztynu jest miasto Kołobrzeg. To właśnie tutaj znajduje się Muzeum Bursztynu, które przedstawia historię i proces powstawania bursztynu, a także kolekcje unikatowych bursztynowych wyrobów (szachy, fajki). Po miejscu oprowadza przewodnik, który przybliża historię bursztynu, opowie jak rozpoznać prawdziwy bursztyn czy jak właściwości bursztynu pomagają nie tylko ludziom. W jednym z pomieszczeń muzeum można przyjrzeć się pracy bursztynnika. A za pozwoleniem można samemu oszlifować fragment bursztynu! Muzeum to jest doskonałą okazją do zgłębienia wiedzy na temat bursztynu i jego znaczenia w kulturze regionu.
Muzeum Bursztynu
ul.Waryńskiego 5 Kołobrzeg
tel. 727 014 869
http://muzeumbursztynu.kolobrzeg.pl/
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Bursztyn
https://muzeumbursztynu.pl/wiedza/inkluzje-w-bursztynie-baltyckim/
Rowerowa Gmina Mielno to tytuły artykułów w dwóch najnowszych wydań „Rynek Turystyczny” i „Wiadomości Turystyczne”.
Promocja rowerowa naszej gminy jest bardzo ważna, ponieważ przez nią przebiegają dwie ważne trasy rowerowe – Velo Baltica i Stary Kolejowy Szlak.
Na terenie gminy znajdują się cztery stacje postoju dla rowerzystów i pieszych (trzy z nich powstały z inicjatywy Lokalnej Organizacji Turystycznej w Mielnie). Zlokalizowane są one w Mielnie, Sarbinowie i Gąskach.
Rower staje się coraz częstszym środkiem transportu do miejsca pracy oraz hobby. Od 1 stycznia 2024 do 28 marca 2024 trasę Velo w granicach Gminy Mielno przejechało 2980 rowerzystów. (na podstawie licznika rowerowego w Sarbinowie)
A tak wygląda liczba rowerzystów przejeżdżających przez licznik rowerowy w Sarbinowie – https://rowery.wzp.pl/4781-pomorze-zachodnie-licznik-rowerowy-sarbinowo
Zrealizowanie artykułów to działania promocyjne Lokalna Organizacja Turystyczna w Mielnie w ramach zadania finansowego przez Gminę Mielno.
