🌊 Witajcie w trzynastym tygodniu #historycznepiątki ⌛🐘
Wiecie, że Trzebiatów to jedyne miasto w Europie, które za symbol ma słonia. Skąd słoń w nadmorskim polskim mieście? Wszystko za sprawą odkrytego w 1914 roku sgraffito na jednej ze ścian kamienicy znajdującej się na Rynku w Trzebiatowie. A co to jest sgraffito? To technika sgraffita ściennego polegająca na nakładaniu kolejnych, kolorowych warstw tynku i zeskrobywaniu fragmentów warstw w czasie, kiedy jeszcze one nie utwardziły się.
Sgraffito ze słoniem powstało w 1639 roku. A kim był uwieczniony przez nieznanego artystę słoń? Była to słonica Hansken, która odwiedziła Trzebiatów w 1639 roku wraz z grupą cyrkową. Hansken była gwiazdą XVII wiecznej Europy jej sława porównywalna byłaby do dzisiejszych gwiazd Hollywood. Sportretowali ją m.in.: Stefano della Bella, Herman Saftleven Młodszy oraz Rembrandt, który uwiecznił słonicę na dziele „Adam i Ewa”. Na jej cześć nazwano holenderski statek “Biały Słoń”, uczestniczący w bitwie pod Livorno.
Adam i Ewa autorstwa Rembrandta, a w tle Hansken
Słonica Indyjska urodziła się na Cejlonie w 1630 roku i została zabrana do Europy na statku Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej do Amsterdamu jako podarunek od władcy Cejlonu dla Fryderyka Henryka Orańskiego. Słoń szybko stał się atrakcją i przyciągał tłumy gapiów. Każdy, kto chciał ją zobaczyć, musiał wpłacić niewielką opłatę na poczet ubogich. Po krótkim pobycie w królewskich stajniach słonica zmieniła właściciela. Został nim kuzyn Fryderyka – Mauritz Johan von Nassau-Siegen. Niestety u niego też słonica długo nie została. Została sprzedana za 8000 guldenów. Nowy właściciel nauczył słonicę 36 sztuczek, takich jak: maszerowanie z flagą w trąbie, podnoszenie pieniędzy, granie na bębnie czy machaniem szablą. Hansken nie był obcy smak piwa i alkoholi wysokoprocentowych. W latach 1638–1640 słonica ruszyła w tournée wraz z opiekunem i innymi zwierzętami przemierzyła Danię, kraje Rzeszy Niemieckiej i Rzeczpospolite. I tak właśnie 1639 roku Hansken odwiedziła Trzebiatów.
Będąc w Trzebiatowie koniecznie musicie zobaczyć zabytkowe sgraffito i przejść się Szlakiem Słonia, który obejmuje 9 najważniejszy zabytków Trzebiatowa. Na 2 km szlaku oprócz sgarffito zobaczycie m.in.: Kościół Mariacki, Ratusz, Most na Regą czy Kaplicę Kaszana.
Sgraffito ze słonicą Hansken na trzebiatowski rynku pod numerem 26 (róg rynku i ulicy Zajazdowej) https://pomorzezachodnie.travel/Poznawaj-Dziedzictwo_Pomorza-Pozostale_zabytki/a,3022/Sgraffito_na_elewacji_zewnetrznej
🌊Witajcie w dwunastym tygodniu #historycznepiątki ⌛🗺️
Dzisiaj znowu przenosimy się do państwa Gryfitów. A dokładnie do 1610 roku kiedy to książę Filip II. Zażyczył sobie mapę całego Księstwa Pomorskiego. Miała ona pomagać w efektywnym zarządzaniem krajem.
Pisał on o tym w listach do swojego kuzyna, księcia wołogoskiego Filipa Juliusza, aby ten poprał jego plan oraz wspomógł go finansowo. Wykonanie mapy książę powierzył doktorowi Eilhardusowi Lubinusowi. Pisząc do kuzyna: (…) Obecnie wiemy, że nie ma żadnej innej osoby zdatniejszej do wykonania tej pracy niż doktor Eilhardus Lubinus (…), który ma już doświadczenie w tych sprawach, czego dowiódł wykonując mapę Księstwa Rugijskiego. – fragment listu Filipa II do księcia Filipa Juliusza z 18 sierpnia 1610 roku.
A kim był owy doktor Elihardus Lubinus? Urodził się w 1565 roku w Westerstede. Studiował na m.in.: na uniwersytetach w Rostoku, Lipsku czy Kolonii. Ostatecznie związał się z Uniwerystetem w Rostoku. W 1606 roku został rektorem uczelni. Był człowiekiem wszechstronnym. Autorem słowników greki, łaciny oraz „traktatu o przyczynach zła”. Zajmował się poezją, filozofią, matematyką i kartografią. Zanim przyjął rozpoczął pracę nad mapą księstwa Gryfitów, opracował mapę Rugii. Był powszechnie znaną i docenianą osobistością XVII wieku. Zmarł w 1621 roku.
Początki pracy nad stworzeniem mapy nad rozległym Księstwem Pomorskim Lubinus rozpoczął od zapoznania się z archiwum książęcym w Wołogoszczy. Odbył trzy podróże po Pomorzu – dwie w latach 1611-1613 oraz jedną w 1617 roku. Podczas swoich podróży skrupulatnie zapisywał odległości między miastami, wchodził na wieże kościelne i wzniesienia, by dokonywać poprawnych obliczeń terenu. Pomiarów dokonał, posługując się prostymi przyrządami: astrolabium, cyrklem, laską Jakuba i kwadrantem. Prace nad rysunkiem mapy uczony prowadził na zamku w Szczecinie.
W 1617 roku plan mapy został zaakceptowany przez księcia Filipa i odesłane do centrum astronomii czyli do Amsterdamu. Tam na 12 płytach miedziorytniczych wyryto mapę. Pierwsze odbitki powstały w 1618 roku. Niestety, książę Filip II nie doczekał realizacji swojego pomysłu – zmarł w lutym 1618 roku. Na kolejne wydania map przyszło długo czekać – zaginione płyty (w wyniku działań wojenny) odnaleziono dopiero w 1756 roku w Stralsundzie, a po dwóch latach w Hamburgu odbito kilkadziesiąt egzemplarzy mapy, których oryginały znajdują się na zamkach w Szczecinie, Darłowie czy Słupsku. Natomiast pierwszy oryginał odbity w 1618 roku znajduje się w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu.
Kopia mapy Lubinusa na Zamku Książąt Pomorskich w Słupsku
Mapa Lubinusa ma 125 cm wysokości i 221 cm szerokości, a jej pełny tytuł brzmi: NOVA ILLUSTRISSIMI PRINCIPATUS POMERANIAE DESCRIPTIO cum adjuncta Principum Genealogia et Principum veris et potiorum Urbium imaginibus et Nobilium insignibus (Nowa mapa Najświetniejszego Księstwa Pomorskiego z dodatkiem genealogii książąt i wizerunkami książąt i najważniejszych miast oraz herbami szlachty. Mapa obejmuje cały obszar (ok. 30 tys. km2) Księstwa Pomorskiego, które było podzielone na dwa Księstwa: Szczecińskie i Wołogoskie. Zaznaczono na niej około 3 tysięcy obiektów, oprócz miejscowości również lasy, rzeki, drogi oraz folwarki, owczarnie, papiernie i młyny. W górnej środkowej części mapy jest przedstawione drzewo genealogiczne rodu Gryfitów. W dolnej części mapy znajduje się też siedem tablic z obszernym łacińskim opisem Pomorza, w tym historii, geografii i gospodarki z naciskiem na rybołówstwo. Na ich wysokości, po lewej, widać postać autora mapy z przyrządami mierniczymi, a po prawej wizerunek rytownika Mikołaja Geilkerckusa. Wewnętrzne tworzy fryz z 354 tarcz herbowych pomorskich rodów szlacheckich. W 22 przypadkach tarcze są puste, bo okazało się, że rody te mimo ponagleń księcia nie dostarczyły swych herbów na czas. Zewnętrzne obramowanie utworzone z 49 widoków (najważniejszych miast pomorskich). Przyglądając się mapie możemy zauważyć, że Lubinus zaznaczył na swojej mapie miejscowości Gminy Mielno. Gąski – Funckenhagen, Sarbinowo – Sovenbom? Chłopy – Burow oraz Mielno – Grote Mohlen i być może Mielenko jako Lut. Mohlen. Na wschód od Mielna widać, także zaznaczony Koszalin pod nazwą Cößlin oraz Górę Chełmską – Gollenberg.
W dolnej części fryzu z herbami widnieje herb rodu PodewilsW lewej części fryzu z herbami widnieje herb rodu Damitzów. Czyli XVI wiecznych właścicieli Mielna i okolicznych wiosekZaznaczone na czerwono miejscowości Gminy Mielno- Gąski, Sarbinowo, Chłopy, Mielno i być może Mielenko? Oraz Koszalin i Góra Chełmska
Mapa Lubinusa jest arcydziełem i świadectwem epoki. Dzięki niemu możemy dowiedzieć się jak wyglądały nowożytne miasta przed rozpoczynającą się w 1618 roku wojną trzydziestoletnią, która doszczętnie zdewastowała Pomorze.
Majówka to świetny czas na spędzenie czasu z rodziną. Oto kilka propozycji, które warto zobaczyć odwiedzając nasze okolice.
GMINA MIELNO
1.Latarnia morska w Gąskach
Gmina Mielno może poszczycić się drugą największą latarnią morską na Pomorzu Zachodnim. Na Latarnię Morską w Gąskach prowadzi, aż 190 schodków. Z tarasu widokowego rozpościera się piękny widok na morze oraz miejscowość Gąski. W czasie majówki Latarnia Morska w Gąskach (ul. Latarników 7) czynna jest w godzinach 10:00 – 18:00. Numer telefonu 604 803 266.
2.Skarbnica Wioski Rybackiej w Chłopach
Chłopy są jedyną zachowaną wsią rybacką w Polsce. Znajduje się tu kilka XIX wiecznych obiektów budownictwa szachulcowego. Ciekawym przykładem architektury letniskowej jest eklektyczny pensjonat z początku XX wieku. Obecnie pensjonat „Zamek na Piasku”. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o historii rybactwa na tym terenie zapraszamy do Skarbnicy Wioski Rybackiej w Chłopach (ul. Morska 37). Wśród eksponatów znajdują się m.in. ławka szkolna z początków XX wieku, łyżwy czy maselnica. W czasie majówki Skarbnicę można w dniach 30 kwietnia i 2 maja po uprzedniej rezerwacji telefonicznej po numerem telefonu 572 102 615. Godziny zwiedzania 10:00,12:00 i 14:00. https://skarbnicachlopy.pl
3.Ogród Botaniczny w Niegoszczy
Majówka w Ogrodzie Botanicznym w Niegoszczy 30 kwiecień – 5 maja 2024 r.
Obecnie główną atrakcją ogrodu jest kolekcja ponad 200 gatunków i odmian narcyzy w tym prawdziwy żonkil. Dodatkowe atrakcje 30 kwietnia, 2 i 4 maja warsztat wyfikane rośliny doniczkowe – odpłatność 100 zł od osoby otrzymujecie 2-3 ukorzenione ciekawe rośliny do domu, mieszkania ale i na taras jak przymrozki odpuszczą, dowiecie się o tym jak ugotować bigos do uprawy roślin domowych. Start o godzinie 10:00 (czas trwania warsztaów około 90 min). Grupa maksymalnie 10 osób.
1, 3 i 5 maja – coś dla żołądka czyli starodawne pomidory co się chłodu nie boją i w szklarni mogą być do Bożego Narodzenia – odpłatność 100 zł/os. Otrzymujecie 2-3 sadzonki warzyw psiankowatych gruszka miłosna vel oberżyna vel bakłażan, papryka słodka róg bawoli i słynne starodawne carskie pomidory pyszne mówię Wam. Start o godzinie 10:00 (czas trwania warsztaów około 90 minut). Grupa maksymalnie 10 osób.
Na każde 100 złotych jakie zastawiacie w formie biletów bonus w postaci wyfikanej doniczkowej rośliny „cebulkowej” – scila „panterka”.
Ogród czynny w majówkę w godzinach 9:00-17:00. Numer kontaktowy 604 655 081, Niegoszcz 25A , https://obniegoszcz.pl/
4.Statek Mila
Statek Mila powraca! 4 i 5 maja o godzinie 11:00 oraz 13:00 Mila będzie ponownie pływać po Jamnie. Rejs trwa 45 min. Koszt biletu to 40 zł dla dorosłej, a dla dzieci 4- 17 lat 25 zł. Dzieci do 3 roku pływają bezpłatnie.
Adres: ul.Chrobrego 30C Mielno tel. 692 553 520
5. Rodzinny Piknik Rowerowy w Mielnie
Rodzinny piknik rowerowy w Mielnie odbędzie się 3 maja 2024 roku o godzinie 11:00 w Mielnie! To będzie niepowtarzalna okazja, aby spędzić czas na świeżym powietrzu w gronie przyjaciół i rodziny. Start przy parkingu sklepu Polo Market.
Udział w imprezie jest bezpłatny, jednakże prosimy o odebranie naklejki z Informacja Turystyczna w Mielnie (ul. Bolesława Chrobrego 3B w Mielnie), uprawniającej do korzystania z atrakcji podczas pikniku, takich jak zamki dmuchane, kiełbaski z ogniska oraz napoje. Więcej informacji na Rodzinny piknik rowerowy w Mielnie
5. Park linowy TUKAN
Spróbuj swoich sił na 7 trasach wspinaczkowych. Park przystosowany jest dla amatorów jak i ekspertów wspinaczkowych. W dni majówki (do 5 maja) park czynny w godzinach 11:00-18:00.
Przygotujcie się na niesamowitą majówkę pełną wodnych atrakcji!Park Wodny Koszalin zaprasza Was na trzy dni pełne zabawy i emocji od 1 do 3 maja, w godzinach 10:00-15:30.
W programie m.in.:
ZAWODY NA NAJSZYBSZY ZJAZD
PROFESJONALNA NAUKA NURKOWANIA –
ROLLER WODNY – Spróbuj swoich sił w rollerze wodnym!
2.Kolej Wąskotorowa
Przez cały okres od 1 do 5 maja o godzinie 11:00 ze stacji Koszalin Wąskotorowy wyruszy do Rosnowa skład turystyczny, który po 2 godzinach postoju nad malowniczym Jeziorem Rosnowskim uda się w drogę powrotną do Koszalina, gdzie zamelduje się punktualnie o godzinie 15:00. W dniach 2-4 maja dodatkową atrakcją jest fakt że pociągi poprowadzi nasza duma, czyli parowóz Px48-3901 „Zosia”!
Fani militariów nie będą zawiedzeni. Ekspozycję stałą „Historia polskiej broni przeciwlotniczej” uzupełniają przedmioty odnalezione na terenie dawnego obozu jenieckiego Stalag Luft IV Gross Tychów, zaaranżowane w formie dioramy. Na ekspozycji głównej zobaczycie pamiątki związane z Ligą Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, eksponaty ukazujące rozwój polskiej broni przeciwlotniczej oraz zmieniającą się na przestrzeni lat taktykę jej użycia. W zbiorach muzeum znajduje się wiele unikatowych eksponatów broni palnej, a także archiwalia dotyczące działalności wojsk OPL. Również miłośnicy historii regionu znajdą tu pamiątki po koszalińskich jednostkach wojskowych.
Piękne ogrody w Dobrzycy czekają na odwiedziny. W Ogrodach Tematycznych od marca do maja – można podziwiać bajeczny, kwiatowy spektakl. To właśnie teraz możecie podziwiać Tysiące tulipanów, narcyzów, wrzośców i wczesnych bylin we wszelkich możliwych kolorach i oryginalnych, niespotykanych kształtach, wypełniając wszystkie zakątki ogrodów. W Ogrodach Tematycznych Hortulus jesienią zeszłego roku posadziono aż 80 tysięcy tulipanów w około 200 odmianach! W tej chwili możecie podziwiać je podczas kwitnienia. Uwierzcie, że łany kwitnących tulipanów zapierają dech w piersiach. Musicie to zobaczyć na własne oczy!
W Ogrodach Spectabillis to druga część ogrodów. Tutaj możecie zgubić, albo nie zgubić się w grabowym labiryncie, wejść na wieżę widokową lub zwiedzić wiktoriański ogród warzywny.
Wesoła Zagroda zaprasza do siebie! Kucyki, kózki, króliczki czekają na Was. W dniach 27.04-5.05 w godzianch 13:00-17:00. Wejście tylko o pełnej godzinie zegarowej.
Zapraszamy do odwiedzenia tego magicznego miejsca, gdzie można zatopić się w naturze, posłuchać śpiewu ptaków, zabrać na spacer alpakę, przytulić króliczka czy nakarmić kózkę. Zwierzogród czynny przez całą majówkę w godzinach 12:00-16:00. Bilety znajdziecie na https://naszzwierzogrod.pl/bilety
Adres: Czersk Koszaliński 2 tel. 666 606 558
GMINA MANOWO
1. WYSZEWO
Chcecie zobaczyć z bliska kangura, wielbłąda czy aplakę? W Zwierzęcym Azylu możecie pogłaskać, a nawet przytulić takiego zwierzaka. Azyl jest miejscem idealnym dla zwierzomaników na jego terenie możecie odwiedzić również indyka, gąski, jelonka, osiołka czy jaka tybetańskiego. W czasie majówki (1.05-5.05) Zwierzęcy Azyl otwraty jest w godzinach 12:30-17:30. Każdą wizytę musicie uprzednio rezerwować telefonicznie 574 612 795 .
🌊 Witajcie w jedenastym tygodniu #historczynepiątki 🎨🖌️
Dzisiaj przenosimy się do Słupska, a dokładniej do Białego Spichlerza gdzie możecie podziwiać kolekcje obrazów Stanisława Ignacego Witkiewicza. Pierwsze obrazy trafiły do Muzeum w 1965 roku, kiedy to większe muzea w Polsce nie były zainteresowane posiadaniem jego prac.
Choć Stanisław Ignacy Witkiewicz nigdy nie był w Słupsku to właśnie tutaj mieści się muzeum artysty. Ten wyjątkowy malarz, fotograf, pisarz, dramaturg, filozof, geniusz zasłynął ze swojej ekscentryczności i tworzenia dzieł pod wpływem różnych substancji. Wbrew wielu plotkom, nie zawsze były to narkotyki… lecz duża ilość kawy.
Stanisław urodził się 24 lutego 1885 roku w Warszawie. Był synem Stanisława Witkiewicza, twórcy i popularyzatora stylu zakopiańskiego. Pierwsze lata życia spędził w Warszawie, w 1890 roku z powodu choroby ojca cała rodzina przeniosła się do Zakopanego.
Witkacy nie chodzi do szkoły, jego ojciec uważał, że szkoła „zabija” indywidualizm. Lekcji domowych udzielali mu wybitni artyści. To właśnie w Zakopanem tworzył pierwsze dzieła jeszcze farbami olejnymi. W późniejszym okresie Witkacy korzystał tylko z pasteli. Jego pseudonim „Witkacy” pojawił się po raz pierwszy w podpisie widokówki wysłanej do ojca 6 kwietnia 1913 roku. Został utworzony, poprzez połączenie nazwiska z drugim imieniem, dla odróżnienia od sławnego ojca.
Z powodu braku środków do życia Witkacy rzuca malowanie pejzaży i w 1925 roku otwiera Jednoosobową Firmę Portretową S.I. Witkiewicz. Aby zaoszczędzić na materiałach portrety wychodzące z jego pracowni był malowane pastelami. Motto firmy to „Klient musi być zadowolony. Nieporozumienia wykluczone”. Jak widzimy Witkacy nie kierował się powiedzeniem klient nasz Pan. Klient zamawiający u niego portret musiał się dostosować do artysty. Witkiewicz nie zwracał uwagi na ubiór czy dodatki portretowanej osoby. Witkacy skategoryzował swoje portrety w pięciu podstawowych typach: od A do E. Aby uniknąć nieporozumień każdy z klientów musiał przeczytać i dostosować się do regulaminu, który wyglądał tak:
Oprócz typów obrazów zamieszczonych na płótnie możemy przeczytać dodatkowe znaki na obrazach Witkacego. Bardzo często na swoich obrazach (najczęściej portretach) dopisywał pod wpływem czego tworzył, ale nie tylko. Na jego obrazach można więc zauważyć takie oznaczenia: FBZ – fajka bez zaciągania, FZZ – fajka z zaciąganiem, NP 12 – nie palił 12 dni, NΠ 3 – nie pił 3 dni, cof. – pił kawę, pyfko, pywo – piwo Co – kokaina czy T.U czyli Talent Umarł. Podpisywał się również jako „Maciej Witkiewicz”, „Witcuś” jednak obrazy z tymi podpisami były przeznaczone dla znajomych. Witakcy często płacił swoimi obrazami np. swojemu dobremu znajomemu i dentyście Włodzimierzowi Nawrockiemu za usługi stomatologiczne płacił obrazami. Dzięki temu możemy teraz podziwiać piękną kolekcję obrazów Marii i Włodzimierza Nawrockich i ich córki Anny.
Portret Tadeusza Boya-Żeleńskiego z podpisem Witkacego jako Maciej WitkieiwczPortret dziecięcy Anny Nawrockiej
Aby zapoznać się bliżej ze sztuką Stanisława Ignacego Witkiewicza zapraszamy do Muzeum Pomorza Środkowego tam w Białym Spichlerzu znajdziecie największą w Polsce i na świecie kolekcję jego obrazów. W kolekcji znajduję się około 267 obrazów w dużej większości pastelowych.
A jeśli chcecie poznać Witkacego jako pisarza koniecznie odwiedźcie Bibliotekę w Mielnie. Będziecie mogli wypożyczyć w niej dwa dramaty – „Szewcy”, „W małym dworku” i powieść „Nienasycenie”.
Nasz tekst jest znacznym skróceniem życia i sztuki Witkacego, zachęcamy do dokładnego zapoznania się z twórczością tego niezwykłego artysty.
W miniony piątek /19.04.24/ mieliśmy przyjemność uczestniczyć w wizycie studyjnej w Słupsku zorganizowanej przez Centrum Informacji Turystycznej w Słupsku. Dzięki ich gościnności mieliśmy okazję poznać od środka zabytkowy ratusz, wejść na wieżę widokową i zobaczyć Słupsk z góry.
Zwiedziliśmy również kompleks muzealny składający się z Zamku Książąt Pomorskich, Zamkowego Młyna oraz Białego Spichlerza. Na muzealnych wystawach poznaliśmy historię Słupska oraz zobaczyliśmy jedną z większych w Europie kolekcję sztućców.
W Młynie Zamkowym zobaczyliśmy dwie wystawy etnograficzne ukazujące dobra kultury materialnej m.in. Kaszubów, Słowińców, Krajniaków Złotowskich i … mieszkańców Jamna. W Herbaciarni w Spichlerzu mogliśmy posmakować lokalnych herbat i wymienić się doświadczeniami.
Na sam koniec wizyty powędrowaliśmy do Białego Spichlerza, by podziwiać kolekcję około 267 obrazów Stanisława Ignacego Witkiewicza.
Dzisiaj przedstawiamy Wam dawnych mieszkańców Jamna, których kultura mimo zawirowań historii jest wiecznie żywa.
Ze względów na położenie przy jeziorze, wśród bagien wieś Jamno była odizolowana od świata. Nie prowadziły tam żadne drogi. Dopiero kiedy nastała mroźna zima lub gorące lato to bagna zamarzały lub się wysuszały. Ta geograficzna separacja doprowadziła do powstania enklawy o niezwykle interesujących zwyczajach i wytworach kultury materialnej. Mieszkańcy Jamna byli Słowianami, na przestrzeni wieków do ich kultury zaczęły przenikać elementy fryzyjskie i holenderskie (prawdopodobnie zatrudniano holendrów do zagospodarowywania terenów bagnistych, a taki charakter ma obszar nad jeziorem Jamno) i niemieckie, co spowodowane było przyjęcie protestantyzmu w Księstwie Pomorskim, a później germanizacją Pomorza.
O wieloletniej izolacji mieszkańców Jamno może świadczyć fakt, że dopiero około 1890 roku osoba spoza społeczności Jamneńsko-Łabuskiej wzięła ślub mieszkańcem wsi. A po 1899 roku wybudowano pierwszą drogę.
Ślub był bardzo ważnym wydarzeniem dla mieszkańców wsi. Na ślub byli zaproszeni wszyscy mieszkańcy, a zaproszenia przynosił drużba. Pani Młoda wypożyczała z kościoła specjalną koronę, która stanowiła własność całej społeczności . Możemy zauważyć jak bardzo byli zżyci ze sobą jamneńczycy, skoro wszystkie panny korzystały z jednej korony. Wesela trwały 6-7 dni. Każdy z gości przynosił jadło, tyle i mógł, by wspomóc nowożeńców.
Para Młoda w strojach weselnych. Na głowie Pani Młodej widoczna “korona” Fot. https://prestizkoszalin.pl/2023/03/jak-niegdys-w-jamnie-jadano-przytaczamy-niektore-przepisy/
Mieszkańcy Jamna byli estetami nawet najdrobniejsze przedmioty użytku codziennego były starannie dekorowane. Charakterystyczne wzory dla kultury jamneńskiej to serca, tulipany (wzór tulipanów jest charakterystyczny dla holendrów), rozetki. Polichromia była utrzymywana w kolorach niebieskim, zielonym, czerwonym, żółtym i białym.
Dawni mieszkańcy Jamna byli głównie rolnikami może to być mylące patrząc na bliskość jeziora Jamno. Ziemie na tych terenach były bardzo dobre, zbierano wiele plonów i z czasem Jamno stało się „ogrodem Koszalina”. Nie tylko żywność była transportowana do Koszalina, koszalinianie zakochali się w jamneńskiej sztuce i też zapragnęli mieć w swoich domach piękne zdobione meble. Jamneńscy stolarze by poradzić sobie z nadmiarem „zamówień” stworzyli szablony dekoracji, które później przenieśli na meble.
Zdobienie krzesła Fot. www.szalonewalizki.pl
Z końcem wojny mieszkańcy Jamna zostali wysiedleni. Zostały po nich tylko rzeczy materialne, które dają przykład ich historii na tych terenach. Dziedzictwo unikalnej kultury jamneńskiej od lat stara się ocalić i propagować Muzeum w Koszalinie. W wybudowanym w 2019 roku skansenie w Jamnie możecie podziwiać chatę. Jest ona odwzorowanym projektem chaty z XIX wieku zamożnego kmiecia(gospodarza). Wchodząc do budynku zobaczycie m.in. Święty Kąt czyli formę domowego ołtarza, kuchnię z przedmiotami domowymi pięknie udekorowanymi wzorami jamneńskimi, sypialnię czy warsztat stolarski.
Koniecznie zaparszamy do odwiedzenia Zagrody Jamno!
Turysto bądź czujny, sprawdzaj oferty rozważnie. W sieci pojawia się coraz więcej fałszywych ogłoszeń noclegowych.
Wiarygodność kwaterodawcy możemy sprawdzić na wiele sposobów. Pierwszym z nich jest sprawdzenie, czy lokalizacja podana w ogłoszeniu w ogóle istnieje – w fałszywych ogłoszeniach często pojawią się adresy, których po prostu nie ma. Najbardziej aktualna mapa dostępna jest pod adresem www.mielno.e-mapa.net
Kolejnym krokiem jest sprawdzenie ewidencji obiektów świadczących usługi noclegowe (www.mielno.bip.net.pl/?a=4935). Baza jest systematycznie aktualizowana, a jej weryfikacją zajmuje się Urząd Miejski w Mielnie. Kontakt 94 345 98 57. Obiekt można sprawdzić kontaktując się z Informacją Turystyczną w Mielnie ul. Chrobrego 3b pod numerami telefonu 94 316 60 48, 793 897 30
W dniu 19 kwietnia 2024/piątek/ będziemy brać udział w wizycie studyjnej zorganizowanej przez Centrum Informacji Turystycznej w Słupsku. Punkt Informacji Turystycznej w Mielnie będzie zamknięty.
Witajcie w dziewiątym tygodniu #historycznepiątki ⛪⌛
Czy Wioska Końca Świata jest naprawdę na końcu świata? Zacznijmy…
Kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski jest to najstarszy i najcenniejszy zabytek wsi Iwięcino. To właśnie dzięki niemu ta wioska zyskała miano Wioski Końca Świata. Na terenie Iwięcina stworzono wioskę tematyczną czyli projekt mający na celu ożywić gospodarkę lokalną poprzez integrację lokalnej społeczności wokół zagadnień związanych z określonym produktem w tym przypadku z kościołem. Nazwa odnosi się do belkowego stropu z polichromią Sądu Ostatecznego z 1697 roku. Wykonana przez nieznanego malarza za 36 talarów na zlecenie ówczesnego pastora Jacoba Malichiusa. W późniejszych latach z niewidomych przyczyn został on przykryty warstwą tynku. Ponowne odkryto je w 1908 roku.
Jednak wróćmy do samego początku…
Kościół został wybudowany w XIV w. przez cystersów z Bukowa Morskiego. Pierwotnie posiadał on, aż cztery wieże jednak kiedy w roku 1732 piorun zniszczył dwie z nich, odbudowano tylko jedną. Wieża kościoła ma 32 m wysokości, a na jej szczycie znajduje się wiatrowskaz – ażurowy kogut stojący na kuli, z datą 1663. W 1534 roku w Księstwie Pomorskim przyjęto luteranizm i w wyniku reformacji kościół przejęli protestanci. Pomimo tego w kościele iwięcińskim katolicyzm utrzymywał się dość długo dzięki poparciu dziedziczki Rzepkowa Anny Cathariny von Bulgrin, zmarłej około 1540 roku. Według tradycji miała ona podarować kościołowi swój portret w podziękowaniu za możliwość uczestniczenia w katolickiej mszy. Obraz obecnie wisi na ścianie nawy kościoła.
Portret Anny www.iwiecino.pl/
Wnętrze kościoła wypełnione jest cennymi zabytkami ruchomymi m.in. renesansowymi ławami z 1588 roku, gotyckim sakramentarium czy ołtarzem z 1622 roku.
Drzwiczki z płaskorzeźbioną arkadą i polichromią kwiatowo-zoomorficzną należą do jednych najstarszych elementów ław. www.iwiecino.pl/
Nie tylko wnętrze kościoła jest warte uwagi. Stary cmentarz, otoczony kamiennym wałem posiadał 3 bramy wejściowe. Każda z nich podlegała jednej z trzech podległych wsi – Iwięcino, Wierciszewo i Bielkowo. Ściśle przestrzegano, aby mieszkańcy korzystali wyłącznie z bramy, która do nich należy. Bramy Wierciszewa i Belkowa były znacznie szersze, ponieważ przy nich pastor odprawiał uroczystości pogrzebowe. W Iwięcinie natomiast odbywały się one w domach zmarłych. Każdą z bram zdobiły rzeźbione napisy:
brama dla Belkowa: „Tu mors, eris porta coeli” (łac.O, śmierci – ty staniesz się bramą do nieba),
brama dla Wierciszewa: „Gehet zu seinem Toren ein mit Danken” (niem.Przestępujcie Jego bramy z wdzięcznością),
Bramka Wierciszewka i Iwięcińska wzniesione zostały w 1 połowie XVIII wieku, a Bramka Bielkowska datowana jest na początek XIX wieku. Napis na bramie dla Iwięcina, pochodzącej z 1725 roku, stał się z czasem nieczytelny. Więcej o bramkach, które stanowią świetny przykład rzemiosła lokalnych artystów Pomorza Zachodniego dowiecie się z – https://www.skansenprzydrodze.pl/iwiecino
Historię Wioski Końca Świata, kościoła i dokładne detale rzeźb, polichromii czy oprawy mszalnej możecie zobaczyć na https://iwiecino.pl/
Zwiedzanie kościoła jest możliwe po uprzednim kontakcie z Panią Grażyną Kostrzewą – tel. 725 784 861
Więcej o wystawie – 
