Kategorie
Bez kategorii

Witkacy na Pomorzu Środkowym – Historyczne Piątki #11

🌊 Witajcie w jedenastym tygodniu #historczynepiątki 🎨🖌️

Dzisiaj przenosimy się do Słupska, a dokładniej do Białego Spichlerza gdzie możecie podziwiać kolekcje obrazów Stanisława Ignacego Witkiewicza. Pierwsze obrazy trafiły do Muzeum w 1965 roku, kiedy to większe muzea w Polsce nie były zainteresowane posiadaniem jego prac.

Choć Stanisław Ignacy Witkiewicz nigdy nie był w Słupsku to właśnie tutaj mieści się muzeum artysty. Ten wyjątkowy malarz, fotograf, pisarz, dramaturg, filozof, geniusz zasłynął ze swojej ekscentryczności i tworzenia dzieł pod wpływem różnych substancji. Wbrew wielu plotkom, nie zawsze były to narkotyki… lecz duża ilość kawy.

Stanisław urodził się 24 lutego 1885 roku w Warszawie. Był synem Stanisława Witkiewicza, twórcy i popularyzatora stylu zakopiańskiego. Pierwsze lata życia spędził w Warszawie, w 1890 roku z powodu choroby ojca cała rodzina przeniosła się do Zakopanego.

Witkacy nie chodzi do szkoły, jego ojciec uważał, że szkoła „zabija” indywidualizm. Lekcji domowych udzielali mu wybitni artyści. To właśnie w Zakopanem tworzył pierwsze dzieła jeszcze farbami olejnymi. W późniejszym okresie Witkacy korzystał tylko z pasteli. Jego pseudonim „Witkacy” pojawił się po raz pierwszy w podpisie widokówki wysłanej do ojca 6 kwietnia 1913 roku. Został utworzony, poprzez połączenie nazwiska z drugim imieniem, dla odróżnienia od sławnego ojca.

Z powodu braku środków do życia Witkacy rzuca malowanie pejzaży i w 1925 roku otwiera Jednoosobową Firmę Portretową S.I. Witkiewicz. Aby zaoszczędzić na materiałach portrety wychodzące z jego pracowni był malowane pastelami.  Motto firmy to „Klient musi być zadowolony. Nieporozumienia wykluczone”. Jak widzimy Witkacy nie kierował się powiedzeniem klient nasz Pan. Klient zamawiający u niego portret musiał się dostosować do artysty. Witkiewicz nie zwracał uwagi na ubiór czy dodatki portretowanej osoby. Witkacy skategoryzował swoje portrety w pięciu podstawowych typach: od A do E. Aby uniknąć nieporozumień każdy z klientów musiał przeczytać i dostosować się do regulaminu, który wyglądał tak:

Oprócz typów obrazów zamieszczonych na płótnie możemy przeczytać dodatkowe znaki na obrazach Witkacego. Bardzo często na swoich obrazach (najczęściej portretach) dopisywał pod wpływem czego tworzył, ale nie tylko. Na jego obrazach można więc zauważyć takie oznaczenia: FBZ – fajka bez zaciągania, FZZ – fajka z zaciąganiem, NP 12 – nie palił 12 dni, NΠ 3 – nie pił 3 dni, cof. – pił kawę, pyfko, pywo – piwo Co – kokaina czy T.U czyli Talent Umarł. Podpisywał się również jako „Maciej Witkiewicz”, „Witcuś” jednak obrazy z tymi podpisami były przeznaczone dla znajomych. Witakcy często płacił swoimi obrazami np. swojemu dobremu znajomemu i dentyście Włodzimierzowi Nawrockiemu za usługi stomatologiczne płacił obrazami. Dzięki temu możemy teraz podziwiać piękną kolekcję obrazów Marii i Włodzimierza Nawrockich i ich córki Anny.

Portret Tadeusza Boya-Żeleńskiego z podpisem Witkacego jako Maciej Witkieiwcz
Portret dziecięcy Anny Nawrockiej

Aby zapoznać się bliżej ze sztuką Stanisława Ignacego Witkiewicza zapraszamy do Muzeum Pomorza Środkowego tam w Białym Spichlerzu znajdziecie największą w Polsce i na świecie kolekcję jego obrazów. W kolekcji znajduję się około 267 obrazów w dużej większości pastelowych.

Autoportret
Autoportret
Zwrócicie uwagę na napisy
Zwróćcie uwagę na napisy

Więcej o wystawie – https://www.youtube.com/watch?v=S_DWfGbsBqs

Więcej o Witkacym – https://www.youtube.com/watch?v=04vDLbG0dVQ

A jeśli chcecie poznać Witkacego jako pisarza koniecznie odwiedźcie Bibliotekę w Mielnie. Będziecie mogli wypożyczyć w niej dwa dramaty – „Szewcy”, „W małym dworku” i powieść „Nienasycenie”.

Nasz tekst jest znacznym skróceniem życia i sztuki Witkacego, zachęcamy do dokładnego zapoznania się z twórczością tego niezwykłego artysty.

Witkacy jako pisarz – https://www.youtube.com/watch?v=4jVgqUUuxqU

Źródła:
https://sztukipiekne.pl/firma-portretowa-s-i-witkiewicz/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Ignacy_Witkiewicz

https://muzeum.slupsk.pl/zbiory/witkacy/

Kategorie
Bez kategorii

Wizyta studyjna w CIT Słupsk

W miniony piątek /19.04.24/ mieliśmy przyjemność uczestniczyć w wizycie studyjnej w Słupsku zorganizowanej przez Centrum Informacji Turystycznej w Słupsku. Dzięki ich gościnności mieliśmy okazję poznać od środka zabytkowy ratusz, wejść na wieżę widokową i zobaczyć Słupsk z góry.

Zwiedziliśmy również kompleks muzealny składający się z Zamku Książąt Pomorskich, Zamkowego Młyna oraz Białego Spichlerza. Na muzealnych wystawach poznaliśmy historię Słupska oraz zobaczyliśmy jedną z większych w Europie kolekcję sztućców.

W Młynie Zamkowym zobaczyliśmy dwie wystawy etnograficzne ukazujące dobra kultury materialnej m.in. Kaszubów, Słowińców, Krajniaków Złotowskich i … mieszkańców Jamna. W Herbaciarni w Spichlerzu mogliśmy posmakować lokalnych herbat i wymienić się doświadczeniami.

Na sam koniec wizyty powędrowaliśmy do Białego Spichlerza, by podziwiać kolekcję około 267 obrazów Stanisława Ignacego Witkiewicza.

 

Kategorie
Bez kategorii

Jamno, czyli bogata kultura z mokradeł i bezdroży – Historyczne piątki #10

Witajcie w dziesiątym tygodniu #historycznepiątki

Dzisiaj przedstawiamy Wam dawnych mieszkańców Jamna, których kultura mimo zawirowań historii jest wiecznie żywa.

Ze względów na położenie przy jeziorze, wśród bagien wieś Jamno była odizolowana od świata. Nie prowadziły tam żadne drogi. Dopiero kiedy nastała mroźna zima lub gorące lato to bagna zamarzały lub się wysuszały. Ta geograficzna separacja doprowadziła do powstania enklawy o niezwykle interesujących zwyczajach i wytworach kultury materialnej. Mieszkańcy Jamna byli Słowianami, na przestrzeni wieków do ich kultury zaczęły przenikać elementy fryzyjskie i holenderskie (prawdopodobnie zatrudniano holendrów do zagospodarowywania terenów bagnistych, a taki charakter ma obszar nad jeziorem Jamno) i niemieckie, co spowodowane było przyjęcie protestantyzmu w Księstwie Pomorskim, a później germanizacją Pomorza.

O wieloletniej izolacji mieszkańców Jamno może świadczyć fakt, że dopiero około 1890 roku osoba spoza społeczności Jamneńsko-Łabuskiej wzięła ślub mieszkańcem wsi. A po 1899 roku wybudowano pierwszą drogę.

Ślub był bardzo ważnym wydarzeniem dla mieszkańców wsi. Na ślub byli zaproszeni wszyscy mieszkańcy, a zaproszenia przynosił drużba. Pani Młoda wypożyczała z kościoła specjalną koronę, która stanowiła własność całej społeczności . Możemy zauważyć jak bardzo byli zżyci ze sobą jamneńczycy, skoro wszystkie panny korzystały z jednej korony. Wesela trwały 6-7 dni. Każdy z gości przynosił jadło, tyle i mógł, by wspomóc nowożeńców.

Para Młoda w strojach weselnych. Na głowie Pani Młodej widoczna “korona” Fot. https://prestizkoszalin.pl/2023/03/jak-niegdys-w-jamnie-jadano-przytaczamy-niektore-przepisy/

Mieszkańcy Jamna byli estetami nawet najdrobniejsze przedmioty użytku codziennego były starannie dekorowane. Charakterystyczne wzory dla kultury jamneńskiej to serca, tulipany (wzór tulipanów jest charakterystyczny dla holendrów), rozetki. Polichromia była utrzymywana w kolorach niebieskim, zielonym, czerwonym, żółtym i białym.

Dawni mieszkańcy Jamna byli głównie rolnikami może to być mylące patrząc na bliskość jeziora Jamno.  Ziemie na tych terenach były bardzo dobre, zbierano wiele plonów i z czasem Jamno stało się „ogrodem Koszalina”. Nie tylko żywność była transportowana do Koszalina, koszalinianie zakochali się w jamneńskiej sztuce i też zapragnęli mieć w swoich domach piękne zdobione meble. Jamneńscy stolarze by poradzić sobie z nadmiarem „zamówień” stworzyli szablony dekoracji, które później przenieśli na meble.

Zdobienie krzesła Fot. www.szalonewalizki.pl

Z końcem wojny mieszkańcy Jamna zostali wysiedleni. Zostały po nich tylko rzeczy materialne, które dają przykład ich historii na tych terenach. Dziedzictwo unikalnej kultury jamneńskiej od lat stara się ocalić i propagować Muzeum w Koszalinie. W wybudowanym w 2019 roku skansenie w Jamnie możecie podziwiać chatę. Jest ona odwzorowanym projektem chaty z XIX wieku zamożnego kmiecia(gospodarza). Wchodząc do budynku zobaczycie m.in. Święty Kąt czyli formę domowego ołtarza, kuchnię z przedmiotami domowymi pięknie udekorowanymi wzorami jamneńskimi, sypialnię czy warsztat stolarski.

Koniecznie zaparszamy do odwiedzenia Zagrody Jamno!

Zagroda jamneńska
ul. Jamneńska 24 Koszalin
https://zagrodajamno.pl

 

Źródła:

https://www.szalonewalizki.pl/zaginiona-kultura-jamnenska-pomorze/#Zaginiona_kultura_jamnenska_%E2%80%93_historia

https://www.polskieradio.pl/10/4893/artykul/2373908,jamno-jak-zyli-mieszkancy-dawnych-ogrodow-koszalina

https://prestizkoszalin.pl/2023/03/jak-niegdys-w-jamnie-jadano-przytaczamy-niektore-przepisy/

Kategorie
Bez kategorii

Turysto bądź czujny!

Turysto bądź czujny, sprawdzaj oferty rozważnie. W sieci pojawia się coraz więcej fałszywych ogłoszeń noclegowych.
Wiarygodność kwaterodawcy możemy sprawdzić na wiele sposobów. Pierwszym z nich jest sprawdzenie, czy lokalizacja podana w ogłoszeniu w ogóle istnieje – w fałszywych ogłoszeniach często pojawią się adresy, których po prostu nie ma. Najbardziej aktualna mapa dostępna jest pod adresem www.mielno.e-mapa.net
Kolejnym krokiem jest sprawdzenie ewidencji obiektów świadczących usługi noclegowe (www.mielno.bip.net.pl/?a=4935). Baza jest systematycznie aktualizowana, a jej weryfikacją zajmuje się Urząd Miejski w Mielnie. Kontakt 94 345 98 57. Obiekt można sprawdzić kontaktując się z Informacją Turystyczną w Mielnie ul. Chrobrego 3b pod numerami telefonu 94 316 60 48, 793 897 30
Kategorie
Bez kategorii

Komunikat

W dniu 19 kwietnia 2024/piątek/ będziemy brać udział w wizycie studyjnej zorganizowanej przez Centrum Informacji Turystycznej w Słupsku. Punkt Informacji Turystycznej w Mielnie będzie zamknięty.

Zapraszamy w poniedziałek w godzinach 8:00-16:00.

Kategorie
Bez kategorii

Wioska Końca Świata – Historyczne piątki #9

Witajcie w dziewiątym tygodniu #historycznepiątki ⛪⌛

Czy Wioska Końca Świata jest naprawdę na końcu świata? Zacznijmy…

Kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski jest to najstarszy i najcenniejszy zabytek wsi Iwięcino. To właśnie dzięki niemu ta wioska zyskała miano Wioski Końca Świata. Na terenie Iwięcina stworzono wioskę tematyczną czyli projekt mający na celu ożywić gospodarkę lokalną poprzez integrację lokalnej społeczności wokół zagadnień związanych z określonym produktem w tym przypadku z kościołem. Nazwa odnosi się do belkowego stropu z polichromią Sądu Ostatecznego z 1697 roku. Wykonana przez nieznanego malarza za 36 talarów na zlecenie ówczesnego pastora Jacoba Malichiusa. W późniejszych latach z niewidomych przyczyn został on przykryty warstwą tynku. Ponowne odkryto je w 1908 roku.

Jednak wróćmy do samego początku…

Kościół został wybudowany w XIV w. przez cystersów z Bukowa Morskiego. Pierwotnie posiadał on, aż cztery wieże jednak kiedy w roku 1732 piorun zniszczył dwie z nich, odbudowano tylko jedną. Wieża kościoła ma 32 m wysokości, a na jej szczycie znajduje się wiatrowskaz – ażurowy kogut stojący na kuli, z datą 1663. W 1534 roku w Księstwie Pomorskim przyjęto luteranizm i w wyniku reformacji kościół przejęli protestanci. Pomimo tego w kościele iwięcińskim katolicyzm utrzymywał się dość długo dzięki poparciu dziedziczki Rzepkowa Anny Cathariny von Bulgrin, zmarłej około 1540 roku. Według tradycji miała ona podarować kościołowi swój portret w podziękowaniu za możliwość uczestniczenia w katolickiej mszy. Obraz obecnie wisi na ścianie nawy kościoła.

 

Portret Anny www.iwiecino.pl/

Wnętrze kościoła wypełnione jest cennymi zabytkami ruchomymi m.in. renesansowymi ławami z 1588 roku, gotyckim sakramentarium czy ołtarzem z 1622 roku.

Drzwiczki z płaskorzeźbioną arkadą i polichromią kwiatowo-zoomorficzną należą do jednych najstarszych elementów ław. www.iwiecino.pl/

Nie tylko wnętrze kościoła jest warte uwagi. Stary cmentarz, otoczony kamiennym wałem posiadał 3 bramy wejściowe. Każda z nich podlegała jednej z trzech podległych wsi – Iwięcino, Wierciszewo i Bielkowo. Ściśle przestrzegano, aby mieszkańcy korzystali wyłącznie z bramy, która do nich należy. Bramy Wierciszewa i Belkowa były znacznie szersze, ponieważ przy nich pastor odprawiał uroczystości pogrzebowe. W Iwięcinie natomiast odbywały się one w domach zmarłych. Każdą z bram zdobiły rzeźbione napisy:

  • brama dla Belkowa: „Tu mors, eris porta coeli” (łac. O, śmierci – ty staniesz się bramą do nieba),
  • brama dla Wierciszewa: „Gehet zu seinem Toren ein mit Danken” (niem. Przestępujcie Jego bramy z wdzięcznością),

Bramka Wierciszewka i Iwięcińska wzniesione zostały w 1 połowie XVIII wieku, a Bramka Bielkowska datowana jest na początek XIX wieku. Napis na bramie dla Iwięcina, pochodzącej z 1725 roku, stał się z czasem nieczytelny. Więcej o bramkach, które stanowią świetny przykład rzemiosła lokalnych artystów Pomorza Zachodniego dowiecie się z  – https://www.skansenprzydrodze.pl/iwiecino

Historię Wioski Końca Świata, kościoła i dokładne detale rzeźb, polichromii czy oprawy mszalnej możecie zobaczyć na https://iwiecino.pl/

Zwiedzanie kościoła jest możliwe po uprzednim kontakcie z Panią Grażyną Kostrzewą – tel. 725 784 861

Źródła:

www.iwięcino.pl/

https://www.skansenprzydrodze.pl/iwiecino

https://pl.wikipedia.org/wiki/Iwi%C4%99cino

Kategorie
Bez kategorii

Zaproszenie na XXXII targi Gastro-Hotel

Serdecznie zapraszamy przedsiębiorców na targi GASTRO-HOTEL w Kołobrzegu, Hala Milenium.
Wstęp na targi bezpłatny- obowiązuje rejestracja – http://www.gastro-hotel.pl/dla-zwiedzaj%C4%85cych.html
TARGI GASTRO-HOTEL
Kołobrzeg  17 – 19 kwietnia 2024 – Hala Milenium
Na targach znajdziecie Państwo m.in.:
·       Nowości branżowe
·       porady dotyczące marketingu internetowego – Sebastian
Kwiatkowski (sala konferencyjna- rezerwacja miejsc)
·       szkolenie S4H- sala konferencyjna
·       pokazy kulinarne szefów kuchni – stoisko Selgros
·       Pokazy kulinarne Stowarzyszenia Euro Toques Polska
Gotują dla Państwa szefowie kuchni:
·        Tadeusz Czapla Szef kuchni w Restauracji Pod Żaglami w
Jastrzębiu Zdrój, laureat konkursów kulinarnych, sędzia kulinarny,
master class ufs.
·       Lucyna Haluch  Prezes fundacji Wiedza Umiejętność Rozwój w
Gorlicach od roku w Zarządzie Euro-Toques Polska kucharz, doradca kulinarny ,trener gastronomiczny egzaminator i juror kulinarny od 30 lat zajmuje się gastronomią która jest jej pasją życia.
·        Krzysztof Kaim kucharz z wieloletnim stażem pracy. Swoją
przygodę z gastronomią rozpoczął w 2006 r. Z sukcesem prezentował się na konkursach kulinarnych, zajmując pierwsze miejsca m.in. w Festiwalach Smaku, oraz Kulinarny Talent Małopolski. Prowadzi szkolenia kulinarne o tematyce „Kuchnie Świata”. Pracował jako kucharz, oraz szef kuchni w renomowanych restauracjach w Polsce oraz zagranicą m.in. w Anglii, Francji i Hiszpanii. Odbył staż: w restauracji Martin Berasategui *** Michelina-Hiszpania, następnie w restauracji Senses * Michelina- Warszawa, oraz staż w restauracji N 31- Roberta Sowy- Warszawa.
Znajdziecie tu Państwo kompendium wiedzy o nowościach i trendach wwyposażaniu hoteli i restauracji m.in.:
artykuły wyposażenia wnętrz, tapety, wykładziny, posadzki, lampy,  tekstylia,  środki czystości, urządzenia pralnicze, urządzenia
gastronomiczne, porcelana, szkło barmańskie,  artykuły spożywcze, półprodukty, nowinki techniczne i oprogramowanie , produkty i usługi w zakresie bezpieczeństwa i dostępu do pomieszczeń i budynków, rozwiązania automatyzacji procesów sprzedaży, komunikacji oraz logistyki.
Szczegółowy program/lista wystawców/ atrakcje na www.gastro-hotel.pl
Targi Gastro-Hotel 17 – 19 kwietnia 2024
Hala Milenium, ul. Łopuskiego 38
78-100 Kołobrzeg
Bezpłatny parking 500 metrów od hali przy ul. Śliwińskiego (obok
stadionu)
Dziękujemy, że jesteście Państwo z nami już 21 lat!
Do zobaczenia na targach
Kategorie
Bez kategorii

Zgłoś swój obiekt na majówkę!

Wynajmujesz noclegi w czasie majówki w Gminie Mielno?

Zgłoś swój obiekt do nas!

Skontaktuj się z nami:
📞 94 316 60 48, 793 897 305
✉️ kontakt@cit.mielno.pl
Messenger lub Instagram @mielnotravel

Kategorie
Bez kategorii

Porwanie księcia Bogusława – Historyczne piątki #8

🌊 Witajcie w ósmym tygodniu #historycznepiątki 👑🤴

Początki dynastii Gryfitów już znacie z historycznych piątków. Dzisiaj o księciu Bogusławie X Wielkim, a dokładnie o jego porwaniu przez koszalinian.

Zacznijmy od początku. Książę Bogusław jeszcze nie Wielki urodził się w 1454 roku w Słupsku lub Darłowie (różnie źródła podają) jako syn księcia Eryka II i Zofii. Swój przydomek zyskał dzięki racjonalnemu rządzeniu Księstwem Pomorskim. Książę  m.in.: uporządkował finanse, ożywił handel, zlikwidował rozbój na drogach. Szczecin stał stolicą księstwa i siedzibą instytucji państwowych. Był inicjatorem przebudowy wszystkich książęcych zamków w księstwie. Przeprowadził na Pomorzu Zachodnim reformę skarbu i administracji, a w 1478 zjednoczył księstwa pomorskie. Do dziś przez potomnych oceniany jest za najwybitniejszego przedstawiciela dynastii Gryfitów.

Witraż przedstawiający księcia Bogusława X w koszalińskim muzeum

Jego pierwszą żoną była Małgorzata Brandenburska. Było to małżeństwo polityczne. Ślub został zawarty w ramach pokoju między krajem Gryfitów, a Brandenburgią. Para książęca nie miała potomków, co zwiastowało zakończenie rodu. Starania księcia o szybkie zakończenie małżeństwa z Małgorzata poskutkowało separacją i zamknięciem księżnej w zamku w Wykrujściu, a później śmiercią Małgorzaty. Bogusław ożenił się z Anną Jagiellonką – córką polskiego króla Kazimierza Jagiellończyka oraz siostrą Kazimierza czyli Kaziuka, którego też znacie z historycznych piątków.

Około 1475 roku (niektórzy mówią, że 1480) doszło do dziwnego wydarzenia. Rezydujący w Sianowie książę Bogusław został napadnięty przez koszalińskich zbrojnych na polecenie koszalińskich kupców. Był to odwet za domniemany rozbój dokonany na kupcach przez towarzyszy księcia. Oddział, który przybył do Sianowa, zaczął szturmować bramy miejskie. Wywiązała się bitwa. Książę Bogusław uniknął śmierci, dzięki interwencji dowódcy grodu Adama Podewilsa. Został on jednak, razem ze swoją drużyną schwytany i wzięty do niewoli. Został przewieziony do Koszalina wozem przeznaczonym do rozwożenia mierzwy (zgnieciona słoma używana na ściółkę dla bydła). Przerażony burmistrz Koszalina poinformowany o wydarzeniu wyjechał na spotkanie zbrojnym z Koszalina, który wieźli księcia do Koszalina. Burmistrz prosił Bogusława o przebaczenie i udział w wieczerzy. Niestety dla Koszalinian książę nie chciał zakończyć tak tej sprawy. Zażądał on od Koszalina : wysoką grzywnę,  200 koni, wyprawienie dla całego dworu kilkudniową ucztę w wybranym przez terminie oraz nakazał zburzyć bramę miejską, przez którą on i jego drużyna wjeżdżali do miasta jako jeńcy w taki sposób, aby Bogusław Wielki mógł przejechać konno po gruzach tej bramy.

Na upamiętnienie tego wydarzenia dziś możecie przejść się Szlakiem Porwanego Księcia. Jest to trasa o długości 12,3 km i prowadzi przez tereny Góry Chełmskiej.

Opis trasy ze strony PTTK Koszalin:
Szlak ma swój początek na skraju lasu u wylotu koszalińskiej drogi nr 6 w kierunku Gdańska i prowadzi leśnymi, stromymi, trudnymi do przejechania rowerem zboczami do pobliskiego Sianowa:

“Po ponad kilometrowej wspinaczce leśnymi duktami na Górę Chełmską, minięciu wieży widokowej trasa opuszcza się północno-wschodnim zboczem Krzyżanki do podnóża góry, zbiegając się dwukrotnie z Pętlą Tatrzańską. Po przejściu szosy Koszalin – Sianów prowadzi obok stawów rybnych, później skrajem głębokiego jaru na leśną następnie polną drogę w kierunku miejscowości Kłos. Za mostem na Unieści, chodnikiem obok szosy Koszalin – Gdańsk szlak wiedzie do końcowego punktu – tuż obok pozostałości fabryki zapałek”.

Na stronie Zamku Książąt Pomorskich znajdziecie serię podcastów „Niesamowici Gryfici” przybliżających Wam sylwetkę księcia Bogusława X Wielkiego – https://zamek.szczecin.pl/podcasty/

Więcej o szlaku:

http://koszalin.pttk.pl/szlak-pieszy-porwanego-ksiecia/
https://www.traseo.pl/trasa/szlak-porwanego-ksiecia-koszalin-sianow-pieszy-niebieski-ver-2-aa5

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bogus%C5%82aw_X_Wielki

https://eturystyka.wzp.pl/Poznawaj-Szlaki_turystyczne Piesze/a,6053/Szlak_Porwanego_Ksiecia_

Kategorie
Bez kategorii

Skarby Bałtyku – Historyczne piątki #7

🌊 Witajcie w siódmym tygodniu #historycznepiątki ⌛

Pewnie nie raz widzieliście na plażach poszukiwaczy bursztynu lub sami nimi jesteście. Historia bursztynu sięga tysięcy lat wstecz. W Polsce jest ściśle związany z terenami Morza Bałtyckiego (choć nie tylko) gdzie ten cenny surowiec jest wydobywany i doceniany od dawna.  Z bursztynu można wykonać różnorodne ozdoby, biżuterię, przedmioty dekoracyjne oraz sztukaterie. Jest także wykorzystywany w medycynie naturalnej do produkcji maści, olejków czy kamieni do masażu.

Największy bursztyn na świecie znajduje się w Muzeum Bursztynu w Gdańsku. Jego waga to 64,2 kg! Największa bryła bursztynu na świecie pochodzi z kopalni węgla brunatnego z Sumatry. Została zakupiona do kolekcji Muzeum Bursztynu w Gdańsku w 2021 r. ze środków budżetu państwa w ramach projektu Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.

A jak powstaje bursztyn? Bursztyn powstaje z żywicy drzew iglastych, która uległa procesowi skamieniałości i przekształceniu w twardy, przezroczysty kamień o różnych odcieniach żółci, pomarańczy i czerwieni. Rodzaje bursztynu można podzielić ze względu na jego pochodzenie geograficzne i barwę. Najbardziej znany jest bursztyn bałtycki. Inne rodzaje to bursztyn sycylijski, bursztyn dominikański (występuje też w barwie niebieskiej), bursztyn meksykański czy rumenit (jest to odmiana bursztynu występująca w Rumunii. Cechuje się drobnymi pęknięciami, przeźroczystą strukturą, brunatno-czerwoną barwą, jedwabistym połyskiem – niektóre okazy przypominają masę perłową).

A skąd wziął się bursztyn na terenach Polski możecie przeczytać na stronie Muzeum Bursztynu w Jarosławcu – https://muzeumbursztynu.pl/wiedza/skad-w-polsce-wzial-sie-bursztyn/

Przyglądając się bursztynowi czasem można wypatrzyć zatopionego robaka lub część rośliny wiecie jak to się nazywa? To inkluzja. Są to naturalne wtrącenia lub zanieczyszczenia, które znajdują się w środku bursztynu. Inkluzje przybierają różne formy i kształty. Inkluzje są bardzo istotne dla badaczy bursztynu, ponieważ mogą zawierać cenne informacje dotyczące historii i środowiska, w którym powstał bursztyn. Przy analizie inkluzji można odkryć szczegóły na temat prehistorycznych roślin, owadów czy klimatu.

Oto kilka przykładów inkluzji, które można znaleźć w bursztynie:

  1. Owady: Najczęstszymi inkluzjami w bursztynie są skamieniałości owadów, takie jak muchówki, chrząszcze, pająki czy mszyce.
  2. Rośliny: Inkluzje roślinne to kolejny rodzaj wtrąceń w bursztynie. Mogą to być fragmenty liści, pędów, nasion czy pyłków roślin.
  3. Pęcherzyki powietrza: Czasami w bursztynie można znaleźć pęcherzyki powietrza, które zostały uwięzione podczas procesu bursztynizacji. Te inkluzje mogą dostarczyć informacji na temat warunków atmosferycznych panujących w czasie powstania bursztynu.
  4. Minerały: W niektórych przypadkach bursztyn może zawierać inkluzje minerałów, takich jak piasek, kwarc czy pyłek minerałów.

    Inkluzja w bursztynie

Jednym z miejsc związanych z występowaniem bursztynu jest miasto Kołobrzeg. To właśnie tutaj znajduje się Muzeum Bursztynu, które przedstawia historię i proces powstawania bursztynu, a także kolekcje unikatowych bursztynowych wyrobów (szachy, fajki). Po miejscu oprowadza przewodnik, który przybliża historię bursztynu, opowie jak rozpoznać prawdziwy bursztyn czy jak właściwości bursztynu pomagają nie tylko ludziom. W jednym z pomieszczeń muzeum można przyjrzeć się pracy bursztynnika. A za pozwoleniem można samemu oszlifować fragment bursztynu! Muzeum to jest doskonałą okazją do zgłębienia wiedzy na temat bursztynu i jego znaczenia w kulturze regionu.

Fragment wystawy w Muzeum Bursztynu w Kołobrzegu
Szlifowanie bursztynu
Pamiątkowy bursztyn po wizycie

Muzeum Bursztynu
ul.Waryńskiego 5 Kołobrzeg
tel. 727 014 869
http://muzeumbursztynu.kolobrzeg.pl/

Źródła:

https://www.polskieradio.pl/10/5366/Artykul/2557561,Magiczne-wlasciwosci-bursztynu-Sprawdz-jak-je-wykorzystac-w-domu

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bursztyn

https://muzeumbursztynu.pl/wiedza/inkluzje-w-bursztynie-baltyckim/

https://www.gdansk.pl/wiadomosci/Gdansk-z-Rekordem-Guinnessa-Ile-wazy-najwieksza-bryla-bursztynu-na-swiecie,a,222955